انار در میدان شیراز امروز یک درختچه برگریز میوهدار از خانواده Lythraceae، زیر خانواده Punicoideae است که ارتفاع آن بین 5 تا 10 متر (16 و 33 فوت) است.
انار در ابتدا در سراسر منطقه مدیترانه توصیف شد در اواخر قرن 16 به آمریکای اسپانیایی و در سال 1769 توسط مهاجران اسپانیایی به کالیفرنیا وارد شد.
این میوه معمولاً در نیمکره جنوبی از مارس تا مه و در نیمکره شمالی از سپتامبر تا فوریه است انار به عنوان سارکوتستا یا آب میوه دست نخورده در پخت، پخت و پز، مخلوط آبمیوه، چاشنی غذا، اسموتی ها و نوشیدنی استفاده می شود.
انار به طور گسترده در سراسر خاورمیانه و منطقه قفقاز، شمال و مناطق گرمسیری آفریقا، ایران، ارمنستان، شبه قاره هند، آسیای مرکزی، مناطق خشکتر آسیای جنوب شرقی و حوزه مدیترانه کشت میشود.
نام انار از ریشه لاتین قرون وسطایی pōmum “سیب” و granātum “دانه” گرفته شده است انار که احتمالاً از کلمه فرانسوی قدیمی برای میوه، pomme-grenade سرچشمه میگیرد، در انگلیسی اولیه به عنوان «سیب گرانادا» شناخته میشود اصطلاحی که امروزه فقط در blazons هرالدیک باقی مانده است.
این یک ریشه شناسی عامیانه است که گراناتوس لاتین را با نام شهر اسپانیایی گرانادا که از عربی گرفته شده اشتباه می گیرد.
گارنت با متاتز از grenat فرانسوی قدیم گرفته شده است، از لاتین قرون وسطایی granatum که به معنای متفاوت از رنگ قرمز تیره” استفاده می شود.
این اشتقاق ممکن است از pomum granatum، که رنگ تفاله انار را توصیف میکند، یا از granum، با اشاره به “رنگ قرمز، cochineal” سرچشمه گرفته باشد.
اصطلاح فرانسوی مدرن برای انار، نارنجک، نام خود را به نارنجک نظامی داده است پوسته میوه انار به رنگ قرمز مایل به ارغوانی دارای دو قسمت است: یک پریکارپ خارجی سخت و یک مزوکارپ اسفنجی درونی که دیواره داخلی میوه را تشکیل می دهد که در آن دانه ها می چسبند.
غشاهای مزوکارپ به صورت اتاقک های نامتقارن سازماندهی شده اند که حاوی دانه هایی در داخل sarcotestas هستند که بدون اتصال به مزوکارپ تعبیه شده اند.