تا قرن نوزدهم، کاموا ماده اصلی برای ساخت عروسک بافتنی خرس در اروپا بود. اطلاعات جالب این است که چشم‌های عروسکی شیشه‌ای عمدتاً قهوه‌ای بودند تا دوران ویکتوریا (آغاز قرن نوزدهم) زمانی که ملکه ویکتوریا الهام‌بخش محبوبیت چشم‌های آبی بود.
با شروع دوران صنعتی، روش های تولید تغییر کرد. سر عروسک ها از چینی (براق و مات) ساخته شده و به بدنه هایی از چرم، پارچه، چوب یا کامپوزیت متصل می شود.
هنگامی که مواد پلیمری و پلاستیکی در قرن بیستم اختراع شدند، استفاده از آنها در ساخت اسباب بازی ها آغاز شد.
این مواد ارزان‌تر بودند، کار با آنها آسان‌تر بود و دوام بیشتری داشتند. به همین دلیل عروسک ها مقرون به صرفه تر بودند.
در آن زمان عروسک های خرسی نیز ساخته می شد. آنها از کاغذ یا کارت نازک با لباس هایی که از کاغذ ساخته شده بودند بریده می شدند.
لباس ها به گونه ای ساخته می شدند که نشان دهنده مد مدرن آن زمان باشد. عروسک های کاغذی که نشان دهنده بالرین های معروف بودند نیز اولین عروسک های مشهور بودند.
یکی از موفق ترین عروسک های مشهور اوایل قرن بیستم، عروسک های بافتنی شرلی تمپل بودند.
اسباب‌بازی‌های پر شده در سال 1880 ظاهر شدند. آنها برخلاف راگدال‌هایی که از پارچه‌های ساده‌تر ساخته می‌شدند، از پارچه خز مانند ساخته می‌شدند.
خرس عروسکی برای اولین بار در سال 1902 – 1903 ساخته شد.
عروسک های مد در اواسط قرن نوزدهم ظاهر شدند و از چینی بیسکو ساخته شدند.
ایده اصلی عروسک های مد ارائه مد مدرن بود. اولین باربی در سال 1959 در بازار ظاهر شد. رقابت برای عروسک باربی در سال 2001 در قالب برتز ظاهر شد.
عروسک‌های خرسی ، عروسک های کلکسیونی هستند که ابتدا از کاغذ ماشه، سپس از چینی و سپس از پلاستیک ساخته شده‌اند.
سرشان به طور مشخص بزرگ است که با فنر یا سیم به بدنه متصل می‌شود تا در هنگام لمس سر به صدا در می‌آید.
در آغاز دهه 1990 عصر عروسک های قابل شخصی سازی آغاز می شود. این عروسک ها عروسک های متولد شده و عروسک های توپی آسیایی هستند.
اولی از وینیل ساخته شده و به گونه ای ساخته شده است که تا حد امکان به نوزادان انسان نگاه کند، در حالی که دومی بسیار شیک تر و الهام گرفته شده از انیمه است، اما بسیار گویا و قابل حمل است.
